En toch lijkt hij een beetje op me. Streberig opstandig type...

Anna-Maria
op vrijdag 22 april 2011 om 21:23 uur

 

stil protest zoon

Spreekbeurt oudste ging dit jaar over de Tweede Wereldoorlog.

Pittig onderwerp. Leerzaam voor hem, leerzaam voor ons thuis.  Weken verdiepte we ons in man met snor, intriges en handje klap tussen landen. Toen brak D-day aan. Met usb stick  en superego liep oudste de klas binnen. Kat in bakkie-gevoel maar liefst was ik aangeschoven. Om twaalf uur  kon ik me echt niet langer inhouden.   Langzaam tikte ik de nummers van school in. Pauzetijd dus de rechtvaardige juf was bereikbaar. Moeders die bellen voor cijfers...hoe sneu is dat?

Gelukkig kent de juf me al jaren vond ze het voorspelbaar dat ik belde. "Ik gaf hem een voldoende."  Mijn hoofd vulde zich met pure verontwaardiging...Tsss 'n voldoende. Weken voorbereiding,  Quiz met stuk Berlijnse muur en een powerpoint waar Steve Jobs jaloers op zou zijn. Knorrig ging ik verder met het werk.

In de auto op weg naar huis bleek Juf goed in grapjes... opdringerige moeders worden gewoon in de mailng genomen. En zo hoort het ook. Oudste had het hoogst haalbare. Een G van GOED dus. Maar leg me uit... waarom krabbelt hij dan zo'n verongelijkt zinnetje onder zijn beoordelingsblad? Lijkt hij teveel op mij. En is dat jammer voor hem?

Reacties op En toch lijkt hij een beetje op me. Streberig opstandig type...

Plaats jouw reactie