Ik doe mee aan een challenge. Erg mooi.
Elke dag een nieuwe schrijf of doe-opdracht.
Vandaag kom ik mijn 9 jarige zelf tegen op straat.
...
Jij daar! Ja jij!
Kijk uit! Waar ben je mee bezig? Denk je echt dat je de hele dag maar gewoon kunt lezen en dromen? Dat je daarmee verder komt in je leven? Slome! Al die boeken. Al die Tina’s. Al die verhalen in je hoofd. Kansloos!
Wat denk je zelf? Nou? Je hoeft niet zo verschrikt te kijken. Je begrijpt me heus wel.
En waarom heb je je bril niet op? Je ziet toch helemaal niets zo! Wil je het niet snappen of doe je net alsof je het niet snapt? Dit kán toch niet doorgaan zo?
Weet je wat het is? Je denkt niet na! Leer Plannen! Ga Sparen! Gebruik je ellebogen! Lieg , bedrieg en schraap die harde guldens elke dag je kant op. Kortom: Stop met dat schaapachtige gevlinder en land eindelijk eens op de grond. Aan de slag! Eerst het bitter dan het zoet.
Wat zeg je? Waar je boek is? Hoe moet ik dat nu weten? Ik heb mijn bril niet op. Ik had dit gesprek ook niet gepland. Weet jij trouwens waar míjn boek is? Nee...géén idee hoe laat het is.
Wat vraag je? Of ik gelukkig ben? Ontzettend gelukkig… Spannend leven, stoere slimme man, twee zoons die mijn hart groot maken en een baan waar ik elke dag ontzettend veel mensen gelukkig mee maak. Zou het zo gratis willen doen. Tot mijn 87ste.
Oh…ik zie dat je alweer met je neus in je boek zit. Ik ben je kwijt. Nou. Dag…Leuk je tegen te komen. Vergeet niet extra lief te doen tegen je zusjes en je familie. Doe de afwas op z’n tijd. Vinden ze prettig.
Nou.. dág! Blijf dromen en lezen. Alles komt goed Anna-Maria. Het leven is mooi
