Het leven is te leuk.

Eén leven is te kort. De dag is te kort. De avond is te kort.

Ooit wil ik 'n  lief klein winkeltje. Ergens in Amsterdam. Maar Londen, New York of Stockholm mag ook. In die winkel zit ik in een grote stoel en de open haard gloeit de hele dag. Mijn voeten heb ik op een voetenbankje. Spotify staat op Jazzy, Billy Holliday en Bossa Nova. 

Pagina voor pagina sla ik om. Soms daal ik terug op aarde. Als de deurbel gaat. Een klant! Wat warrig kijk ik om me heen.  Overal foto's. De muren, de tafels, de vensterbanken. Lijsten, kartonnen, glasnegatieven.  Ik verkoop levens van ooit. 

Klant vertrekt blij en ik schuifel terug naar de open haard en de pagina waar ik was gebleven. Tijd voor thee en taart.

 

Naaaahhh. Denk dat bloggen bijna hetzelfde is. De hele winter scrollen door deze prachtige collectie kan ook... en is gratis! Ben zo fan van ze. Of leeft hij niet meer? Ik zie alleen maar Beverly? 

 

..Gelukkig. Hij leeft nog. Mooi koppel. Ik volg ze al jaren.

 

Musica van de dag is link. Zit nu op PC zonder geluid.

Morgen dan maar. Truste!

Geen plaatje op deze plek.  Want...

Ik kwam deze prachtige film tegen. Gaat over natte collodium.  En over Alex Timmermans. Wát een man. Wát een mooie wereld maakt hij.

Volgens Alex is fotografie te voorspelbaar. Hij ging terug naar het oer. Naar het procedé van 160 jaar terug.  Ik las net in een artikel van Ton Hendriks dat dit hoort bij onze tijd. In een wereld met snelle sociale veranderingen zie je vaak introverte, terugtrekkende bewegingen in de kunst.

Gewoon NU deze vimeo film kijken en daarna hieronder doorklikken naar zijn werk. Man, man, man... wat lijkt me dit mooi om mee te maken. Probeer in gedachten te houden dat je dit allemaal moet flikken vóórdat de plaat droog wordt. Dus in tien minuten.

De man en zijn werk

Net als ik Instagram verslaafd?  klik dan niet hier.
Hieronder trouwens de mooiste foto die ik ooit maakte. Vorige week dinsdag. Zandvoort beach. Eerste dag zon en verbrande schouders. Ik vroeg aan de jongens wat de mooiste leeftijd was. Dit dus. En als toetje op weg naar het hotel was er die avond ook nog zeevonk.  Glansgroene lichten in de zwarte nacht bij elke stap op het strand. Beter dan de Nintendo, Xbox en Wii bij elkaar.  Soms is het leven te mooi om waar te zijn. Vorige week dus. Precies op het moment dat mijn Iphone KLIK zei.

 

Gisteren.

Alexander blijf natuurlijk altijd de kleinste.  Dan blijven je avonturen een late echo van die van grote broer.

Wiebeltanden, clubjes, nieuwe groep. Het is altijd al een keer gedaan en minder spannend. Deze zomervakantie was grote broer een hele dag bofkind. Die troef zet ik in als een van de jongens er helemaal doorheen zit. Werkt perfect. Vakantie is zwaar...Een bofkind mag een lange dag  alles. Geen discussie mogelijk. De rest van het gezin is slaaf.  Grote broer koos een film EN het zwembad, Kippaleis, patat en snoep toe.

De vakantie schiet al lekker op. Gisteravond bracht ik Alexander naar bed...beetje hangerig, beetje loom. Daarna beleefde ik een ouderwetse gebroken nacht vol tranen en paracetamol.  Snap het nu pas. Hij is bofkind...een week lang!  Letterlijk.

Eindelijk een avontuur dat broer nog niet eerder beleefde...

foto vandaag.