Cor Noltee's bog is on over troffen!
Volgen die blog dus. Ik noemde het bijna weblog. Mag ik nog weblog zeggen? Kan dat nog of snapt niemand je dan nog?
Zoals hij zelf al schrijft op zijn site Desegnthinking by Doing : Het is zijn dagelijkse verbeelding van zijn nieuwsgierigheid. Puur genieten. Hij is zo goed daarin!
En ik ben niet de enige die dat roep. Zie hier.
Buiten is het nog vroeg. Amsterdam wordt net wakker. Ik tel de hoofden en zie vijftig wakkere mensen, schouder aan schouder vol goede bedoelingen. Gidsen, evenementenbureaus, twee bewoners, gemeente Amsterdam, gidsenorganisatie Guidor en het Prostitutie Informatie Centrum (PIC).
Boudewijn Oranje, voorzitter Bestuurscommissie stadsdeel Centrum kijkt ons in de banken streng aan en laat weten dat dit de eerste stap is naar meer. Het kan zo niet langer doorgaan.
Spreker na spreker komen voorbij. Stilletjes in een kerkbankje horen we een bewoner de drukte in de Amsterdam vergelijken met global warming. Ik hoor hem zeggen "Je denkt dat het niet te stoppen is maar als je het samen durft dan is er hoop"
We luisteren en absorberen de woorden.
Waarom ben ik hier? Ik teken zo een lijst intenties waar ik achter sta. Plechtig in de Oude Kerk beloven aanwezigen in een convenant de stad te koesteren te beschermen. Hoe? Door niet met grote groepen door de warme buurt te lopen. Niet stil te staan op drukke plekken, geen smalle steegjes in te lopen met bulken mensen. Et cetera, je snapt de rode draad. Logisch. Spijker op de kop.
Ik ben teleurgesteld en kwaad. Waarom? Mijn gevoel is dat de gemeente chronisch nors en kwaad is op de verkeerde mensen. De braafste kinderen uit de klas zitten in de banken van de kerk en krijgen zelfs nu van de meester de volle laag.
De anti houding tegen gidsen snap ik niet. Eigenlijk verdienen gidsen een lintje, een rode krul in hun schrift en een grote strik van de leraar. Vind ik. Geen standje en priemende vinger van de gemeente.
Goede bevlogen gidsen kiezen namelijk niet voor troep en bagger. Ze willen geen stippelpatroon rode winkels in de stad, enge toeristenvallen en nepheid. Ze kiezen niet voor een stad waar timmerbedrijven moeten wijken voor luxe babyboom- appartementen vol mannen in hun penopauze crisis, met derde vrouw en een stoere motor voor de deur.
Goede gidsen houden en koesteren de stad en zijn de trotse boegbeelden van toeristisch Amsterdam. Wij adviseren en zorgen dat het hart en de ecomomie klopt. We laten de stad zien hoe ze is, was en gaat worden. We beschermen haar en willen kwaliteit.
Terug naar het nu. Het is bijna tijd om te tekenen. De hartelijke lady spreker van het PIC laat ons lachen tijdens haar speech. Ze is geweldig en zorgt dat we samen een liefde balade van Drukwerk zingen. De kerk galmt heerlijk mee.
Harry Slinger's worden hangen nog na tussen het bling bling hier in de kerk. Mooi! De woorden raken mij. Amsterdam is mijn grote liefde en zal niet veranderen. Ik kantel mijn gedachten gelijk op dat moment. Eigenlijk is het best wel mooi wat we hier samen doen. We tekenen en beloven dat we de stad beschermen tegen baggerbedrijven en graaiers. Ik sta op en ga tekenen. Ook beslis ik dat ik mij ga aansluiten bij de groep mensen die dit hebben bedacht.
Hup. Opstaan! De koek en koffie is op.Tijd om mijn handtekening te zetten. We schuifelen allemaal naar voren. De rij is gezellig. Het heeft wel iets van een trouwerij maar na deze belofte gaan we ieder ons eigen weg.
In de rij hartelijke mensen en ik ontmoet nieuwe vrienden. Wij delen de liefde voor de stad. Dat is een fijn idee.
Door de kerkdeuren loop ik door de stad van mijn hart en ga weer aan het werk. Hard aan de slag om als visitekaartje van de stad de stad nóg mooier te maken.
Amsterdam is lief.
Wauw mooi kunstproject! Sarah van Sonsbeeck. over bescherming.
Ik had het maandag toen ik bij de studio van Radio Aalsmeer uitstapte.. en ik had deze ochtend op weg naar kantoor. Zo blij dat ik in Amsterdam was en weer mocht werken!
Een week was ik traag, ziek en moe. Om gék te worden. Nee, helemaal beter ben ik niet. Komt langzaam aan wel weer.
Geniet je mee? Hallo Amsterdam wat ben je mooi!
De grijze waas buiten vind ik wel fijn. Alsof de lente haar adem inhoudt. Prettig.
Kantoor weer op volle sterkte. Hou van mijn werk. Hou van het leven.
En Maxime was jarig! Zo mooi was de dag!
Ik drink niet.
Ik rook niet.
Ga niet vreemd.
Slik geen pillen.
Ik leef op thee en water.
Heb alleen een zwak voor liefde, mijn werk, bloggen, boeken en een bad.
Toch zou ik zo graag Paolo Nutini willen zijn. Dan maar even niet Puur.
Dit...is...zo...gaaf.
Ik kwijn weg bij structuur en cadans.
Vanavond ben ik druk met voorbereidingen teamvergadering van morgen. Mijn fijne mindmap is af! Mindmap is iets met kleuren, organische takken, nog meer kleuren en mooie tekeningen.
Werkt voor mij totaal. Ik geloof er in. Als ik een mindmap teken dan snap ik het plots helemaal. Alles! Ik zie de verbanden. Er gaan luiken open. Ik zie wat mist en liefde nodig heeft.
Mijn blonde god werd vanavond letterlijk onpasselijke en opstandig toen ik met mijn kleurenkrasjes aankwam. Voelt voor hem als iets zonder logica en nut. Nog erger: Het maakt hem zelfs opstandig. Ik snap hem ook. We zouden niet met elkaar willen ruilen.
Toch zijn we onoverwinnelijk samen. Want we zijn goed in wat we doen. Mindmap workshop geven bijvoorbeeld ;-) Doe ik al jaren!
Toen ik ooit bedrijfsuitjes ging organiseren met Puur Amsterdam ging alles op instinct. Ik had mijn vlieguren gemaakt bij duizenden rare baantjes. Van matroos tot zweten in juni in een Kerstwinkel. Fotolab, lijstenwinkel, DOZA (donderdag/zaterdaghulp) bij de V&D, Mac en Maggie hele-dag-staander en juf in kleuterklas.
Leukste baan was gids bij Rederij Kooy. Zes uur lang betoveren, vijf talen, de stad elk vaartje anders. Zo gaaf. Extra smeuïg was de soap tussen kantoor, schippers en gidsen. Nooit saai. Haat en liefde.
Nu is mijn leukste baan mijn leven.Ik bén www.puur.nl Het instinct is er nog steeds...maar er is meer moeten.
Toch buig ik niet. Ik blijf puur. Ik volg mijn instinct. Het is wel moeilijk...geloof me...Het is lastig om de moeilijkste weg te blijven bewandelen. Te vechten voor je gevoel. Niet mee te gaan met de waan en troep.
Eén van de manieren waarop ik alles toets is mijn motto. Beleven* Genieten* Onthouden. Ik stel altijd de vraag: Is iets bijzonders genoeg. Blijft het kleven in je hoofd. Schrik je ervan of is het juist extra genieten? En dan het allerbelangrijkste: Zal je deze dag, dit moment onthouden over twintig jaar?
Vandaag weer gelukt. Helemaal blij. Met team Puur vandaag terug gegaan in de tijd. En de foto's zorgen voor onthouden. Beleven en genieten kunnen we zelf!
En blonde god is blij als ik ook blij ben. En dat was vandaag.
Mooie dag!
Het is vier voor twee in de nacht en ik ben gelukkig. Een lange werkdag en avond en nacht. Mooie mensen ontmoet, fijne stoere collega's en zo ontzettend mijn best gedaan. Overdag een instagramworkshop... 's avonds een familiefeest organiseren. Man werd vijftig. Superlocatie midden in een bos. veel gesleep en pionieren.
Ik weet dat er makkelijkere beroepen zijn. Denk dat niet veel mensen mijn tempo en leven zouden trekken. Geen privé tijd, nooit rust, altijd alert. Maar echt...ik ben nu zo blij dat alles vandaag nog beter dan goed is gegaan. Daarom doe ik het ook. Het is niet mijn werk, het is mijn drang.
En nu sleep ik mijzelf naar bed...
Muziekje van de dag pept me wel nu op. Dit is zo tof. Blijf kijken. Eerste dertig seconden is gapend saai. Maar daarna... Hou in gedachten--> dit is gemaakt door de plaatselijke gezonde plantjes-mensen in Idaho om via de lokale tv te laten horen dat ze een verkoopdag hebben. Hoe cool kun je dat brengen...en speels.
Zo hoort het leven te zijn. Geen gedoe..lol maken, geld verdienen en de wereld gezonder maken. Samen. Mag ik je voorstellen de Peacefull Belly.
www.puur.nl Coole gasten die coole dingen doen.
Ik pendel tussen Puur Utrecht, Puur Amsterdam en thuis.
Een soort van Bermudadriehoek. Vooral richting 030 gaat het mis. Ik blijf een dromer. Onderweg denk ik aan alles... behalve aan afslag Jaarbeurs. Daar verdwijn ik. Kilometers lang op een snelweg , op weg naar niets. Minimaal een half uur weggegooide levenstijd.
Mijn Iphone weet alles.
Het lijkt maar een krap jaar geleden..
1993 Start op de Stadionkade. Bootje voor de deur en fax binnen handbereik. Een papieren archief zo groot als kleine mini. E-mail? wat is dat?
2006 Leliegracht. Dag en nacht zweten in een hokje met maar xc3xa9xc3xa9n raam. En dan ook nog uitzicht op een blinde muur. De Westertoren was heerlijk en riep om drie uur 's nachts dat we toch echt in de auto moesten stappen..Op weg naar huis.
2008 De grote verhuizing naar het Singel. Een zee van ruimte op 43 vierkante meter die volgens de huisbaas toch echt bijna 63 waren. Boven banketbakker Lanskroon. IJs in de zomer, oliebollen in de winter. De deur werd steeds smaller.
2011 Dinsdag 15 maart, twaalf uur. We zetten onze handtekening onder het huurcontract. Weer een stapje verder...Twee etages en een rond raam! Adembenemend uitzicht over stad van mijn hart. Wat is Amsterdam mooi!
Zal het loopje naar het oude kantoor wel missen. We gaan 1 april over...of ietsje later.
 | |||
 | | |
| | |
| | |
F.decorate(_ge('photo_notes'), F._photo_notes).notes_go_go_go(3938368857, 'http://farm3.static.flickr.com/2607/3938368857_3be58e9d46_t.jpg', '3.1444');
insitu_init_page_photo_description_div('3938368857');
<div style="margin: 10px 0; padding: 8px 8px 8px 32px; background:#e2ecf8 url(http://l.yimg.com/g/images/icon_info.gif) no-repeat 8px8px;"> To take full advantage of Flickr, you should use aJavaScript-enabled browser and<br> <ahref="http://www.macromedia.com/shockwave/download/download.cgi?P1_Prod_Version=ShockwaveFlash">installthe latest version of the Macromedia Flash Player</a>. </div>Ik schreef in oktober de allereerste nieuwsbrief. Hoe het nu gaat? Mijn standaard antwoord is ; `lekkerrrrrrrrrrr" met een dik aangezette l en een rollende rrrrr.
Samen met je man werken is zo onnatuurlijk niet. We houden elkaar scherp en we snappen elkaar zonder woorden. Hij is van de tabellen, bedragen, een woord een woord. Ik droom de dag door en ga van plan naar plan.
De nieuwsbrief was een pretje. Een hele nacht doordromen met op de achtergrond mijn lievelingsliedje van dit moment. Elke keer weer opnieuw op replay...klik, klik, klik. En het tikt zo lekkerrrrrr weg...
Hou van de woorden en het blije gevoel van dit lied. De mensen doen me denken aan mijn familie. Spontaan en patserig blij.
Appeltje eitje oftewel adrenaline tot aan het plafond.
Gisteren een workshop sociale media gegeven.Nieuwjaarsreceptie Kamer van Koophandel Amsterdam. Pakweg 800 man. Voordat ik begon beweerde ik dat het na mijn speech twee kanten op kon...of ik liet het licht aan het einde van de tunnel zien...of men liep hoofdschuddend richting auto.
Het was duidelijk. Volgens mij ben ik de nieuwe social media goeroe.
Gisteren bezocht ik een cafe. Dat moet, want dat is mijn werk.
Omdat ik de wereld waziger zie dan de gemiddelde mens moest ik vier stappen zetten voordat ik deze muur snapte. Eenmaal met de neus op drie centimer van het behang snapte ik de clou. Erg mooi. Vind je ook niet?
O ja en een heel gelukkig nieuwjaar ;-) Ik heb dit weblog gemist...
Adem ingehouden, kind op schoot tegen de kou en scheldend op de buurman die zijn speedboot bijna in onze boeg priemde.
Om elf uur gisteravond dreven we met een tiental verlichte bootjes op Westeinderplas. Om ons heen veel Joling en Kroes. Edward en ik waren het erover eens...om echt succesvol te zijn die avond waren drie factoren belangrijk
Het vuurwerk ging van start en over het water ging een geroezemoes...goh daar gaat weer veel geld doorheen. Ach, het blijft Aalsmeer.
Speciaal voor Roos alweer mijn huisdiertjes ( of broertjes daarvan).
Bij het afrekenen in het Krasnapolsky vroeg ik naar de garnalenbakker ( naar aanleiding van mijn zijn reactie op het You tube filmpje)..een wat bleek:
Heel Krasnapolsky bleek fan van het garnalenfilmpje en had het gezien. Soms is internet zelfs nxc3xb3g sneller dan ik denk.
Ik liet zoons achter op het voetbalveld en stapte in de auto om een man uit Didam op te vangen.
Letterlijk...want de reis was lang en twee wenteltrapjes bleek niet te lukken voor een Didam-man alleen. En de nieuwe tafel moest toch echt naar boven.
Op zo'n moment komt er altijd wel een oplossing uit de lucht vallen. In dit geval een langharige oer-postbode die vrolijk aan deze klus begon. Je begrijpt wel...dit was zeker geen Amsterdammer.Dank je wel TNT.
En we hebben beelden:
Gouden tio via twitter: Tjarko Rikkerink van Carlos Gallupa. Een zwaar ( heel zwaar) eikenhoutentafel voor weinig via www.demeubelconcurrent.nl ). Wat staat de tafel bij hem ook mooi!
Net thuis. Schoenen uit. Man op bank kijkt 24 en ik zet 24 januari 2008 online. Wat een superdag! Veel gezien, gegeten en zielsverwanten gesproken.
Vandaag en morgen overspoelen horden nationale en internationale meetingplanners Amsterdamse hotels en congreslocaties. Het is weer I amsterdam MICExperience 2008 - tijd. Wat is blijven hangen?
Het weer was minder spectaculair dan vorig jaar. Gelukkig wel
Tenslotte hier de foto's en de vraag: "Suzanne...hoe was je stage eigenlijk?"
Vanavond droom ik hier van.
Het uitzicht, het geluid van de zeemeeuwen, de nieuwe wereld.
Vrijdag twaalf uur.Natte zweethandjes tijdens de laatste onderhandelingen
Toch handtekening gezet in het statige pand aan de Herengracht. De man achter het brede dure bureau zei nog "Je hoeft niet te ondertekenen" En knoopt nonchalant zijn schoenveters vast. Alsof het er niets toe deed.
Natuurlijk tekenden we met onze beide namen... dat soort dingen doe je als je hart verliefd voelt. De hele weg naar het nieuwe kantoor voelde ik me giechelig. Een nieuwe stap. Ik hou van onrust en verandering. Alles net op het nippertje.
Ach, het is maar voor een jaar. Dan moeten we weer nxc3xb3g groter...
bericht van www.puuramsterdamlog.web-log.nl
Midden in de kerk stond hij. Zwart masker, zelfbewust. Alles onder controle.
Als een dirigent tipte zijn vinger elke keer een andere tafel aan. Als bij toverslag kwam de gemaskerde brigade met soepfontijnen, kolkend koud ijs en verukkelijke wijnen.
De opdrachtgever kwam halverwege met grote ogen van verbazing op ons af ; "Het ongelofelijke is gebeurd...men is aan het dansen."
Mooiste moment voor mij was het uitzicht vanaf de nok van de kerk. Naast mij mijn grootste liefde, beneden een geweldige stoute band en stoere regelnicht Barbara die genoot van de avond.
En dan de gemaskerde brigade die het laatste restjes koud ijs over de vloer laat weglopen.
Wat ontzettend gaaf.
foto's Monique Kooijmans zie flickr
Dit wilde ik al zo lang. Een businessblog van Puur* Amsterdam. www.puuramsterdamlog.web-log.nl
Samen met de Puur Amsterdammers op kantoor beginnen we maandag officieel met het opschrijven van de avonturen, recensies en Amsterdamse verhalen.
Eindelijk een vaste plek waar ik al mijn liefde voor de stad in kwijt kan. Lijkt me zo leuk de reacties na een event te lezen of mensen te inspireren naar een plek in Amsterdam te gaan...zomaar omdat de Puur* Amsterdam log het geweldig vindt.
Natuurlijk is de lay out nog niet af. De hoofden van het team moeten er nog op. meer links, die reactiecode moet ik nog ongedaan maken. het moet groeien.
Maar wat vinden jullie ervan? Ben ik iets vergeten?
Singel 385
020 626 00 16
Buiten hoor ik donder en lijkt mijn huis door een autowasstraat te gaan.
Thuis op de laptop zie ik zonnige beelden van mijn eerste BBQ met de evenementenbranche.
Probeer je eens voor te stellen; een strandtent vol evenement tijgers die elkaar besluipen, besnuffelen en bekijken. Modellen die vaker naar de bodem van hun rosxc3xa9 glas hebben gekeken dan naar de patatjes en horden stoere eventbloggers. Apart sfeertje dus.
Beach , BBQ en Bloggers...voor mij een ideale combinatie. Puur* Amsterdam is nog maar een klein jaartje onderweg en ik voel me als een vis in het water. Leuke mensen en mooie acts.
Maud aan de microfoon en een BBQ waarop je zelf stapels hamburgers mag gooien. Zon, zee...Ik laat me week worden door de grappen van MiER en sta eindelijk weer eens oog in oog met Henk-Jan ( heb je alweer internet ?) Om me heen 'ons kent ons' die elkaar het nodige (mis)gunt. Mijn psygologie-radar draait op volle sterkte.
De avond bleef leuk maar raar.
Opvallend waren de lauwe reacties op de acts. Men ging niet los en probeerde alles professioneel te negeren. Keurig gezegd zou je het flauwtjes kunnen noemen, rauwer gezegd; blasxc3xa9. De Idols ster kreeg een mager applausje en de lief lachende hostessen van Sparkling People leken soms niet te bestaan. De dronken modellendames van het andere bedrijf kregen wel veel bekijks. Evenementen dame Roos Excoo had een mooie theorie "Men plaatst voor het werk al grote sterren in de kleedkamer, evenementen mensen zijn moeilijk publiek"
Dat is dus de uitdaging: BBBQ 2008... na een megasuccesvol jaar nog steeds te genieten van mensen die hun best doen, mooie muziek, de ondergaande zon en een romantische nacht in het Kurhaus.
Appeltje eitje...of zoals mijn jongens zeggen: Kippekak.
De meisjes van Sparkling People.
Sommige klanten van Puur* Amsterdam zijn een inspiratie.
Neem nou deze dame die al heel vroeg van haar vader te horen had gekregen "Je moet zoveel mogelijk doen in je leven." En dat deed ze ook...
ze was schoenmaker, goudborduurster voor wijlen Juliana, masseuse, dierenartsassistente, sigarenmaakster, sportlerares, en deed aan polarisatie meditatie en was voetreflexpodologe.
Haar vader zou trots zijn geweest.
Puur* Amsterdam is op zoek naar een eventplanner met liefde voor Amsterdam.
Het zal toch niet zo zijn?
Wat een heerlijk gevoel...vanaf het Hilton waaierden heel veel witte karretjes uit over de stad.
Woensdag was de vuurdoop van onze eerste Amsterdamse rally. Zelf reed ik kris -kras en zag in elke straat fanatieke mensen. In het Vondelpark, langs grachten en op sluizen. Ze waren overal! Zo'n apart wagentje maakt je vogelvrij en tovert een lach op de gezichten van veel mensen.
Alles klopte, alles ging goed. Dit zullen ze zich nog jaren herinneren. Het was een superavond en het einde van mijn mantra van de afgelopen weken; " Het komt allemaal wel goed".
Puur Amsterdam is verslavend.
Had niet durven dromen en hopen dat Puur* Amsterdam zo snel al zo leuk zo zijn!
Nog maar krap een paar maandjes op weg en mijn week is vol lachende mensen, mooie locaties en heftige uitdagingen.
Mijn hoofd voelt zo blij. En dan is het pas januari...de echte gekte moet nog komen.
Op dit moment zijn we aan het stoeien met het fijne scrablewoord
ZOEKMACHINEOPTIMALISATIE. Van Jolie en Wilg begreep ik dat backlinks het toverwoord is.
Daarom smeek ik vanaf het log: "Heb je tips of wil je www.puuramsterdam.nl linken?"
Tot die tijd probeer ik de site te updaten met een logachtige nieuws. Het is wat saai...maar goed bedoelt .Komt tijd, komt log.
Netwerken in Nunspeet.
Het klinkt erger dan het is.
Ik stond vandaag met Puur Amsterdam op een beurs en het was geweldig! Een congrescentrum vol mensen met een eigen bedrij...f en ze vochten om mijn kaartje.
Wat een kick.
Toen ik vanavond de snelweg op reed schrok ik: Wat was er met de verlichting aan de hand?
O ja...Het was weer te lang geleden dat ik 's avonds buiten Amsterdam kwam.
Zucht...
Ik ontkurk de flessen, schop m'n hoge hakken richting plafond en kijk om me heen. Huh, wat is dat? Het was toch juni, waar zijn de blaadjes aan de bomen gebleven?
eindelijk ON LINE! www.puuramsterdam.nl
(De site is nog lang niet af, sommige prijzen kloppen niet, plaatjes moet op een andere plek en je kunt bij me een unch????? boeken. Komt tijd, komt raad)
De smartlappenworkshop duurt 1,5 uur en is inclusief begeleiding van xc3xa9xc3xa9n van onze top-accordeonisten, locatie en smartlappenboekjes. Voor maar xe2x82xac 25,- extra kunt u een heuse cd van uw workshop smartlappen zingen op laten nemen.
10 t/m 14 personen | xe2x82xac 29,50 p.p. (excl. btw)
15 t/m 19 personen | xe2x82xac 26,50 p.p. (excl. btw)
20 t/m 24 personen | xe2x82xac 24,50 p.p. (excl. btw)
25 t/m 29 personen | xe2x82xac 22,50 p.p. (excl. btw)
30 t/m 34 personen | xe2x82xac 19,50 p.p. (excl. btw)
35 of mxc3xa9xc3xa9r personen | xe2x82xac 17,50 p.p. (excl. btw)
Smartlap is een benaming voor het levenslied en dan vooral voor die vormen van het levenslied waarin een larmoyante geschiedenis wordt verteld. De benaming was oorspronkelijk neerbuigend bedoeld.
Het woord kwam in zwang aan het begin van de jaren 1960 toen velen naar aanleiding van de successen van de Zangeres Zonder Naam een weerzin opbouwden tegen het genre. Deze niet-liefhebbers spraken badinerend van een smartlap, naar analogie van de Duitse woorden Schmachtlappen (zwijmelaar) en Schmachtfetzen (sentimenteel lied). Deze woorden betekenen letterlijk 'smachtlap'. Het zijn oorspronkelijk bijnamen voor de in de katholieke liturgie gebruikte vastendoek. Met zo'n doek, waarop het lijden van Christus staat uitgebeeld, wordt tijdens de vastentijd het altaar afgedekt.
De vroegste bekende vermelding van het woord smartlap is te vinden in een editie van de Leeuwarder Courant van 15 september 1961. In 1973 definieerde de Winkler Prins smartlap als: "een ironische benaming die in de jaren zestig in zwang kwam voor wat men vroeger aanduidde met levenslied."
Er dook ook een alternatieve verklaring voor het woord op. In zijn boek Huilen is voor jou te laat (2002) vertelt varixc3xa9txc3xa9-kenner Jacques Klxc3xb6ters hoe hij in 1976 als medewerker van de kermistentoonstelling in het Toneelmuseum in Amsterdam, een met een bloederig tafereel beschilderd zeil voorzag van de toelichting 'Rollied (ook: Smartlap)'. De vaststelling dat het hier om een rollied of roldoek ging was juist. Dergelijke roldoeken werden vanaf de 17e eeuw door straatzangers gebruikt om hun gezangen te illustreren. Er werden gruwelijke verhalen over moord en doodslag op verbeeld. Het woord 'smartlap' werd echter nooit voor deze doeken gebruikt, zo blijkt uit een artikel van Carel Jansen en Marijke Meijer Drees (2006). De reden dat Klxc3xb6ters de twee begrippen toch gelijkstelde was dat het hem 'een plausibele verklaring' leek. Die plausibele, maar feitelijk onjuiste woordverklaring werd eerder ook al gegeven door de leiding van het toenmalige Utrechtse Museum van Speeldoos tot Pierement (Romke de Waard en Jules Jongenelen) in een interview in NRC Handelsblad van 8 maart 1971.
In het Nationaal Museum van Speelklok tot Pierement worden roldoeken nog steeds ten onrechte als "smartlap" aangeduid, en de associatie van de twee woorden werd ook voldoende gangbaar om door de Dikke Van Dale te worden overgenomen. De smartlap wordt, als uitbreiding van deze volksetymologie, vaak gepresenteerd als een vorm van typisch Nederlandse folklore die terug te voeren zou zijn op middeleeuwse troubadours. Ook zij zouden namelijk, volgens sommige varianten op het verhaal, gebruik hebben gemaakt van roldoeken c.q. 'smartlappen' om hun liederen te illustreren.
In de jaren negentig groeide het woord smartlap met de opkomst van smartlappenkoren en smartlappenfestivals uit tot een geuzennaam. Verwijzend naar de roldoeken werd deze ontwikkeling niet zelden gepresenteerd als een herleving van een 'eeuwenoude traditie'. Het repertoire waarop werd teruggegrepen was echter van relatief recente datum: de artiesten J.H. Speenhoff, Kees Pruis en Willy Derby maakten deze sentimentele liedjes over armoede, zieke moeders en stervende kinderen aan het begin van de 20e eeuw populair. De geboorte van de typische smartlap is daarmee geen eeuwenoud verschijnsel, maar een onderdeel van de opkomst van de Nederlandse amusementsindustrie.
Het lijkt, vanwege het volkse karakter van de smartlap, waarschijnlijk dat het genre gexc3xafnspireerd is op het repertoire van markt- en straatzangers uit de 19e eeuw, en daarvoor.
