Sinds deze maand weet ik álles over mijn schildklier (schuldklier dus) Hij is traaaahaaaaaag maar krijgt nu een zet in de goede richting.

Elke dag stipt om 6.45 uur slik ik twee piepkleine tabletjes. Soms is dat op een moment dat mijn dag moet beginnen. Soms is het vakantie en mag ik mijzelf nog omdraaien en probeer ik heel hard weer in slaap te vallen.

Feest!

Sinds deze week slaan de hormonen aan en is het feest! Pijn weg, energie voor vijf, geen flardgedachten, einde blaasontstekingen, mijn huid en haar normaal en voel mij minder pafferig. 

Ik word 111 dus heb zeker dit leven nog 44560 van die tabletjes nodig. Best wel eng dat ik de rest van mijn leven dus afhankelijk ben van grote medicijn bedrijven en een logistiek systeem dat moet werken. Er was twee jaar geleden zelfs een tekort in de wereld van dit medicijn. 

Ook gij? 

Heb jij het ook? Sinds ik schuldklier expert ben gedraag ik mijzelf als een soort schuldklier Jehova getuige en wil ik iedereen het licht laten zien. Wist jij dat één op de acht vrouwen schildklier problemen heeft en een groot deel niet weet dat het hun schuldklier is? Nee het is geen overgang, burn out, vermoeidheid en kilo's teveel. Prik, prik, prik!

Herken je dit?

Klachten die kunnen passen bij een te traag werkende schildklier zijn:
moeheid, slaperigheid, traagheid
gewichtstoename
vochtophopingen, kortademigheid
opgeblazen gevoel
obstipatie, verstopping van de ontlasting
kouwelijkheid
haaruitval
menstruatiestoornissen
stoornissen van de vruchtbaarheid
tepeluitvloed
libidoverlies (minder zin om te vrijen)
spierverstijving
spierkrampen
gewrichtsklachten
tintelingen en doof gevoel in bijvoorbeeld de handen (carpaal tunnel syndroom)
psychische veranderingen zoals apathie, maar ook psychose of dementie
Het kan opgevallen zijn dat betreffende persoon er opgeblazen en apathisch uitziet, dat de huid en het haar droog aanvoelen en dat de stem zwaarder geworden is.
Niet al deze klachten hoeven aanwezig te zijn. De ziekte begint vaak sluipend, zodat geringe veranderingen niet opgemerkt worden. Bij oudere mensen kunnen de klachten atypisch zijn. Bij oudere mensen die bijvoorbeeld verward zijn geworden zonder een duidelijke oorzaak of bijkomende klachten, moet de schildklierfunctie gecontroleerd worden.

Herkenbaar? Gewoon bloed prikken dus. Mijn dokter belde al na twee uur en daar ben ik zo blij om!

KLIK VOOR MEER SCHULDKLIER 

Al vanaf het eerste moment dat ik dit schema onder ogen kreeg haat ik het!

Bah en belachelijk.

Zie je hoeveel vierkantjes één mensenleven telt?  Stom rotding. Met die stomme pijltjes en voorspelbare situaties. Bah. Ik wil helemaal niet dat dit eindig is. Het leven is te leuk.

Wat ik met al die komende vierkantjes ga doen?
Ik ga het volproppen met kwaliteit en heel veel liefde. Op het einde is dát namelijk wat je je herinnert.Oh...en natuurlijk de enge, spannende, akelige, klots-oksel momenten.

Dat is ook voorspelbaar.
Wat dacht je dan? Die blauwe enveloppe? Dat weekendje overwerken? dat complimentje op de maandag? Welnee! Alleen maar de adrenaline piek-punten. De momenten waarop je moet vlammen.

Daarom forceer ik elke week een klots-oksel moment.  

Elke week moet ik de tijd even stil laten staan.Iets onverwachts gaaf beleven. het moment bevriezen. Groot of klein...maakt niet uit. Klots-oksel momenten helpen onthouden namelijk. Geloof me.

Ik heb altijd gelijk.

Ik ben altijd online. Overal. Op alle kanalen. Roep maar en ik hoor je. Ik zie je. Ik ben er!

Vimeo, mail, twitter, facebook, youtube, LinkedIn.

Alleen vorige week een paar dagen niet. Alleen op een vaste computer zag ik mijn mail. En? Wat denk je? Hoeveel urgente, levensbedreigende mailtjes heb ik moeten missen?

Nou?

Niets.

Wel had ik een complete mailinfarct en gingen veel dingen trager.

Wat ga ik doen met dit inzicht? Dit kadootje?

Om eerlijk te zijn was ik dat gevoel en deze conclusie van een paar dagen terug allang weer vergeten. Ik klikte me de laatste dagen onderweg alweer helemaal lens op mijn inbox.

Dat pik ik niet meer. Ik mis lol en coolness door onrust en onzin. Dat wéét ik nu.

De oplossing heb ik nog niet. Eerst Bad-Bed-Boek. Komt inzicht vanzelf.

Musica!  Deun je mee? Izaline Calister...ze is gewoon zo goed. Al jaren. De stem, de taal, de kracht, de durf.  Kijk en luister vooral op haar site! Dit is mijn lievelingslied. Alles klopt.

Denk dat het nu echt zover is.  Deze blog is in de startblokken. Klaar, voor de start, is... AF!

Al de oude meuk vanaf mei 2005 is over. Voelt als een nieuw huis. Nu de open haard opporren met vurige blogs. Voortraject was in gang gezet door Tom van Duizent.  Nu voor het echie online dankzij Carlos. Carlos wie?

Carlos Gallupa mensen. De gouden tip-man uit 2008. Heb dus nu twee tafels en dit mooie blog aan hem te danken. Mooie tafels..maar ik hoop dat dit blog langer meegaat. Twitter is lekker en magisch... maar weggooikauwgum, facebook is een oude VHS band die je later nooit meer bekijkt. Dit blog hoop ik te houden tot minimaal 2075. Minimaal.  

Bij het toekomstige huis groeien de muren.

Bij het huisje op Bakkum staan ze sinds vandaag droog in een loods. Daar tussenin zit het huis waar we nu zitten. Dit tijdelijke  huis is als een ei zonder zout...Het is smakeloos, liefdeloos en zoals het woord al doet vermoeden....tijdelijk.

Maar wat is tijdelijk? Tot de Kerst, Pasen...en in welk jaar dan wel?

Tot die tijd stapelen we pannen op een berg bovenop de magnetron, hangen we dekbedovertrekken voor de slaapkamer ramen en vertikken we het om nieuwe eetkamerstoelen te kopen.

Tot die tijd doen we net of we er niet wonen... Anderhalf jaar al...in afwachting van.

Mijn geweten, mijn inspiratie, mijn rem, mijn reddingsvlot...Edward is mijn alles.

Hoe was het leven vergaan zonder hem? Ik denk dat ik dan nu ergens antikraak zou zitten, met een veel te korte trendy pony. Om me heen stapels boeken, een pc die altijd aan staat en ontzettend veel troep...huizenhoog. Maden in de vuilnisbak, muizen in de gootsteen en veel breisels omdat je dan nooit hoeft te strijken. Ik werk voor een bibliotheek en raam oude dia's in.

Maar wat wilde ik je nu vertellen? Vanmiddag kocht ik dit schattige schortje op de Bazaar van de Doopsgezinde kerk van Aalsmeer (blogverslag volgt)

En het helpt! Zodra ik het geborduurde geval omknoop verander ik in een rein persoon. iI poets , ik zie en ik doe. het is gewoon een wonder.

het geheim? Ik vertel mijzelf dat iemand ooit de tijd heeft genomen om wekenlang dat propere ding te borduren...dan kan ik toch wel even de tijd nemen om het huis mooi te maken voor iedereen?

Zucht...En de zakken zitten ook zo lekker...Nu maar hopen dat er ook glazen muiltjes bestaan voor mijn klompvoetjes...

Vier hele dagen op Texel ter ere van de huwelijksdag van schoonmama en schoonpapa.

Best wel afkicken na een lange periode regelnicht-zijn. Ik heb me voorbeeldig gedragen. Liet het groepsproces zijn beloop en bemoeide me niet met het democratische gedoe tijdens het fiets huren.

Het gaat alweer gebeuren.

Overmorgen vertrekken we naar ons derde huis binnen een half jaar. Weet niet wat ik voel. De verhuizing uit het gehucht was een triomf. Eindelijk richting de bewoonde wereld. Mijn uitzicht op groen werd vervangen door een weids uitzicht op water en een dorp met een HEMA.

We vertrekken bijna uit ons tijdelijke woonbootje. Volgende week heb ik zicht op bejaardenbungalows. ( mooi woord) en een keuken met authentieke details.

Ik ken het huis niet. Het was een noodsprong. Lekker dichtbij de nieuwe school, vrije huursector en een rustpunt tijdens een avontuurlijk jaar. De drie keer dat ik het van binnen zag voelde het wel prettig Rie Cramer-achtig aan.

Tuurlijk is het niet erg dat mijn nieuwe buurvrouw er lekker strak uitziet.

En dat ze volgens de plaatselijke dorps tam-tam ook nog aardig en lief is. Maar dat ik voortaan elke dag moet ruiken dat ze ontzettend goed kan koken doet bij mij alle alarmbellen rinkelen.

Edward mag het komende jaar geen kopje suiker bij haar lenen.

Ze zien niet de radiatoren die de kleur van roest hebben aangenomen.

Ze zien niet de trap die nooit meer goedkomt.

Ze zien niet de liefdeloosheid en radeloosheid.

Ze zien een stoer huis en kijken elkaar blij aan. " Wauw,  een rode wc-bril.!"

Nog vier

Ik tel de nachten

Ik voel mijn wenkbrauwen smelten. Ik hoor het gejoel. Het licht maakt me blij en angstig. Als mieren zie ik de kak van Zuid in een rij op het grote plein. Het ijs aan de ene ...het verzengende vuur aan de andere kant.

Silhouetten van grote mensen die weer kind worden en kleine mensen die groeien en gloeien. Hele slimme mensen die toch de boom een halve kilometer verkeerd om slepen

Ik sta vooraan.

Net als vorig jaar.

Nee, spijt heb ik niet van de abrupte verhuizing.

Vooral Arthur heeft het soms best moeilijk. Bij het verlaten van de zwemles gaat de auto naar rechts in plaats van naar de vertrouwde linkerkant. Naar dat Center Parcs achtige ding in plaats van naar z'n grote huis, de oude vrienden en naar de oude school.

Warme tranen.

Alles lijkt nu extra zwaar. In z'n nieuwe klas waren ze met schrijven al bij de O. Op de oude school  was men daar nog niet mee begonnen. Trouw doet hij elke avond z'n 3 pagina's schrijfoefeningen. Ik zie hem gapen. Hij klaagt over hoofdpijn en knippert weer flink met z'n prachtige lange wimpers.

Spijt heb ik niet meer, maar toch.

Gisteren was het weer tijd voor Edward's tweejaarlijkse houthak-kwartiertje.

Bij elke slag waren de complimenten niet van de lucht; " O wat ben je sterk Papa." " Ik wist echt niet dat je zo sterk was." " Je bent echt de beste.". Kinderen van deze leeftijd zijn goed voor je ego.

WE HEBBEN BEELD! (filmpje)

Gelukkig moest ik werken tijdens de verhuizing.

Ik liet een woedende Edward en een kapotte vrachtwagen achter. In totaal is de vrachtwagen zes! keer gestopt. Twee keer kwam een monteur het verhelpen, maar aan het einde van de dag waren de drie broers vrachtwagen expert en konden ze zelf dat stomme ding aan de praat krijgen.

Het huis is lekker leeg en mijn hart juigt.  Nog twee nachtjes slapen en dan hebben we weer stoelen en een tafel. Mijn huisuitvinder wist van een plank met xc3xa9xc3xa9n poot toch nog iets te maken. Een prima basis voor de Chinese hap.

" Daarom heb ik ook geen respect voor de kunstenaars van deze tijd." was zijn logica.