Puur

1. je gaat terug naar de oertijd. Geen stroom, geen water. Slow-vakantie. Eindelijk tijd om echt te luisteren naar kindergebrabbel en verplicht op tijd naar bed.Op Camping Bakkum zijn er ook plekken met stroom en water. Maar ik vind dat je dan net zo goed thuis kunt gaan zappen. Het gaat om dat 'loopie' naar de waterkraan, het fluiten van een fluitketel en kinderen die 's avonds buiten spelen in plaats van in de caravan voor de TV hangen.   

2. Pure nieuwsgierigheid. Nergens in Nederland vind je op xc3xa9xc3xa9n plek xc3xa9n de hard-core Jordanezen met 'knappe' gordijnen xc3xa9n zoveel salon socialisten met BBQ's van minimaal duizend euro op een paar vierkante meter. Kluun, Femke Halsema...noem maar op. Camping Bakkum is de Amsterdamse Jordaan maar dan met meer bomen. De altijd maar poetsende Amsterdamse juffen en de moeders van langharig tuig met namen als Peer en Rinus. En het is nog blij met elkaar ook!

(knappe gordijnen)

3. De natuur. Twee minuten fietsen en je ziet de mooiste zonsondergangen die je ooit in je leven hebt mogen bewonderen. Overal ruik je de zon/zee vakanties uit je jeugd. Bos, duin en zee. Een heerlijke combinatie voor 'rode Bakkum wangen' aan het einde van de dag. Natuurlijk niet te vergelijken met een rondreis Afrika...maar het komt in de buurt.

4. Elke dag koninginnedag! Bakkum is een Middeleeuws dorpje, hippie commune en SBS 6 camping in xc3xa9xc3xa9n. En daar hoort ook ruilhandel bij. Daarom schuift men elke dag elkaars troep van kleedje op kleedje. Op het winkelplein zitten elke dag topverkopers geld bij elkaar te sprokkelen voor een dag skelter huren of een heerlijk ijsje.

5 Kom erachter wie werkelijk je vrienden zijn bij het opbouwen en afbreken van je Bakkum  huisje. Het is moeilijk voor te stellen maar in de winter krijgt de natuur haar terrein weer terug. Een terug kerende traditie is daarom het 'gehannes' met het huisje. "Wie durf je dit jaar te vragen? Wie is er vorig jaar door zijn rug gegaan? Wie van de vrienden wil dit jaar een weekje in het huisje slapen? Wie heeft sinds de laatste opbouw nooit meer gebeld?"

In tijden van oorlog en op Bakkum leer je, je vrienden kennen.

6. Om het grote niets. Er is geen bioscoop, geen kerken, geen verplichte musea. Klap je stretcher uit en staar naar boven. Dat zou je bij je all inclusive in Turkije toch ook gedaan hebben?

7 Om het gluren bij de buren

Ik heb zo mijn favorieten op Bakkum. Zo ben ik bijvoorbeeld dol op dat huisje met al die Tiroler spulletjes in het interieur ( gewei 100 X, koekkoeksklokken, geborduurde kussentjes noem maar op) , maar ook dat huisje dat dwangmatig alles in het wit heeft zodat je met een zonnenbril op moet passeren. Of die caravan beplakt met vlinders of Ajax logo. Of die zigeuner Mamaloe wagen.  Bakkum is xc3xa9xc3xa9n grote Parade van zigeunerkarren tot Fransie Bauer kasten op wielen. En allemaal te leuk om zonder gluren voorbij te fietsen.

8 Om de raadsels.

Wie verzint het bijvoorbeeld om deze week een huisje neer te zetten zonder ramen en deuren? En waarom heeft zij haar raam vol speelgoed hangen? Waarom, waarom? Niet is logisch.

9. de strandtenten van Castricum aan Zee ( 8 minuten fietsen)

Wij zijn vooral dol op de Deining. Volgens zoon Alexander de heerlijkste kinder cappucino van Nederland ( Warme chocolademelk, slagroom en smarties)

10 Wat maakt Camping Bakkum het meest bijzonder? De rust...Voor ons maakt het, het leven iets minder snel. We gebruiken de zintuigen beter en we stoppen de jeugd van de kleintjes vol geweldige avonturen

Urenlang Yahtzee, sjoelen, Sjakie en de wondersloffen.

Bakkum heeft zijn werking weer gedaan. Slapen zodra de zon onder gaat, vrijheid, minder moeten, rust en veel samen zijn met de kleintjes.

Dit jaar niet veel kilometers maar vooral dichtbij...met kans op het Grote Vervelen. Schilderdoeken liggen nog blanco in de hoek. Ik was te druk met niets.De jongens voetbalden veel en we hadden mooie gesprekken en spannende verhalen.

Zoiets hoort bij de zomervakantie. ik leer elke dag...

Met pijn in het hart verkocht ik toen mijn vaste stek op Bakkum.

Sindsdien zwierf ik van plek naar plek en huurde de meest geweldige bouwsels. Maar vanaf nu ben ik weer een echte 'zwarte voeten kamper'. Volgens Edward was de wind en de kou lang niet zo erg. Nee, het vastmaken van het dak en de liters water die dan je nek in liepen..dat was erg. Zelf zat ik maandag hoog en droog op kantoor en heb het huisje nog niet moegen bewondere...ongezien gekocht op Marktplaats. maar zeg nou zelf; is het geen droom?

Bedankt Papa, Eddie, Daan, Kiki, Edward en Nico. Dat het vanaf nu maar elke dag boven de twintig graden mag zijn.

Bakkum Power is weer terug!

Ik hou van deze tijd van het jaar.

Even meer lucht. Tijd om elkaar weer te leren kennen. Beter naar elkaar te luisteren. Gewoon wandelen door een niemandsland dat Winters Bakkum heet.

En genieten van de alleraardigste kinderen die nooit een boze bui hebben. "Sinterklaas mag deze ook nog even mee?"

Ik kwam haar per toeval tegen...

Die dag wilde een gast van mij naar het Tulpenmuseum.

Ik zag een bekend vakantiegezicht achter de balie. Gelijk vroeg ik of ik haar plekje op Camping Bakkum kon huren. Het lukte. Toeval bestaat niet. Wat had ik dit nodig... verloren tijd inhalen. Hxc3xa9xc3xa9l dicht bij m'n jongens zijn.

Wakker worden en blijven liggen. Condens en kou  tegelijk in de caravan.  Rond etenstijd het vuil van het lijf afzwemmen in het zwembad in Heemskerk. Elke avond slapen rond zonsondergang.

Het leek wel een maand in plaats van vijf dagen.

Ik lees de wereld in zijn ogen.

We begrijpen elkaar weer zonder woorden.

Lange avonden ver van elkaar. Mama werkt.

Thuis druk ik een kus op een dampende wang.

Ik ben weer dichtbij mijn hart.

De vakantie bestond vooral uit handel.

Kopen en verkopen, ruilen en huilen. Pokxc3xa9mon kaarten, tweedehandsspullen en natuurlijk de ouderwetse kijkdoos. Vriend Almar ( 6) mocht midden in een huilbui van me kiezen... 'wat is belangrijker vriendschap of geld?" het antwoord was duidelijk: 'geld natuurlijk...Kl***tzakken zijn het."

Speciaal voor jou een loermoment. Gratis en voor niets.

Let vooral op het bedrag dat halverwege is aangepast.

Blijft een raar woord. Kijkdoos.

Het grote 'Camping landje-pik spel' is begonnen

Vorig jaar stelde ik me aan de gewatergolfde buurvrouw voor.
Ze stamelde ; "HOEVEEL?"
vertaling: "Hoeveel krijsende koters heb ik deze zomer naast me tijdens het darten?
Ik keek haar lief glimlachend aan en antwoorde:"Zeven."

Dit jaar koos ik een nieuwe plek.

Geen zielig nieuws uit Amerika over tornado-slachtoffers. Dit is een jaarlijkse traditie.
"BEVRIJD-EDWARD-VAN-MOKKENDE-VROUW-DOOR-FIJN-EEN-TENTHUISJE-TE-BOUWEN".
Vanaf zondag staat mijn huis er weer!

Redder in nood vandaag was mijn vader.

Het afbreken van het huisje hangt al maanden als een zwaard van Damocles boven onze hoofden. "Zullen de schroeven door mijn schilderwerk wel loslaten?, Gaat het de hele maand oktober regenen? Komen er extra paar handen, anders redden we het niet"

Vandaag was het zover. Eerst ging de veranda eraan. Mijn vader (+ boor) hielp de hele middag. De ochtend had hij besteed aan het bereiden van het traditionele werkvoer; boterhammen met geklutst ei in olijfolie.

Rond het middaguur arriveerden mijn ouders met een auto vol nichtjes/ neefje. En het ging soepel.

De buren hadden geen gelijk met hun (on)aardige woorden: "Ik zou maar niet in de buurt zijn bij het afbreken, het krioelt er vast van de muizen"Tot grote vreugde van de kinderen was de oogst vele duizendpoten, pissebedden en een grotepaddenfamilie.

Zelf dacht ik het einde een heel akelig gevoel zou geven...maar het geeft het geeft rust om op een in plaats van twee plekken te leven.

Theorie: De eigenschappen van de liefde van je leven waar je juist op viel, zijn ook de eerste eigenschappen die je gaan irriteren.

Al jaren wacht ik op deze ommezwaai, maar ik moet bekennen dat ik Edward's bezetenheid om iets goed te doen nog steeds erg aantrekkelijk vind. Vandaag moest de veranda in bakkum in mootjes gehakt.

Rare eekhoorns in de bomen bij Bakkum.

De kinderen zijn kwakkelig en moe. Even tijd voor Bakkum in de Herfst.

De septembermaand is bijna voorbij en mijn vluchtheuvel dichtbij het strand gaat verdwijnen. Normaal huurde ik een huisje in de strategische maanden. Dit was het eerste jaar dat ik er met weer en wind zat. Nu hoor ik jullie lachen, maar weet: bij ons schijnt altijd de zon.

Dan vergeet ik die dag in mei dat het dilemma was: of naar huis met de staart tussen de benen of een dure kachel aanschaffen. En dan vergeet ik ook zeker die koude juli nacht toen ik half huilend de receptie smeekte me op te halen met twee kinderen en 5 vuilniszakken vol natte lappen.

Wat ik zeker niet vergeet is het opbouwen op die miezerige lentedag. Lieve vrienden die hielpen, 11(!) kinderen onder de 5 waar ik op moest passen. Een oude deur als tafel vol patat en twee engelen die ons aan het einde van de middag kwamen redden. Tot dan toe lag alleen de vloer er. Daardoor hebben we het net gered voor de schemer.

Een van de engeltjes verklaarde later dat het een van de mooiste dagen van zijn leven was, en is vol inspiratie gaan verbouwen. Het was een heerlijke zomer. De kinderen zag ik elke dag groeien en voor mij was het een droomwereld zonder mobiel, gehaast en sores.

Edward is zoals ik al vertelde van een ander slag en heeft een goed gevoel bij club Med en Zuid-Frankrijk. En toch zag hij er wel de puurheid van in.