In een met goud beklede kerk zitten vriend en concurrent gebroederlijk naast elkaar. We gaan zo beloven en tekenen.
Buiten is het nog vroeg. Amsterdam wordt net wakker. Ik tel de hoofden en zie vijftig wakkere mensen, schouder aan schouder vol goede bedoelingen. Gidsen, evenementenbureaus, twee bewoners, gemeente Amsterdam, gidsenorganisatie Guidor en het Prostitutie Informatie Centrum (PIC).
Boudewijn Oranje, voorzitter Bestuurscommissie stadsdeel Centrum kijkt ons in de banken streng aan en laat weten dat dit de eerste stap is naar meer. Het kan zo niet langer doorgaan.
Spreker na spreker komen voorbij. Stilletjes in een kerkbankje horen we een bewoner de drukte in de Amsterdam vergelijken met global warming. Ik hoor hem zeggen "Je denkt dat het niet te stoppen is maar als je het samen durft dan is er hoop"
We luisteren en absorberen de woorden.
Waarom ben ik hier? Ik teken zo een lijst intenties waar ik achter sta. Plechtig in de Oude Kerk beloven aanwezigen in een convenant de stad te koesteren te beschermen. Hoe? Door niet met grote groepen door de warme buurt te lopen. Niet stil te staan op drukke plekken, geen smalle steegjes in te lopen met bulken mensen. Et cetera, je snapt de rode draad. Logisch. Spijker op de kop.
Ik ben teleurgesteld en kwaad. Waarom? Mijn gevoel is dat de gemeente chronisch nors en kwaad is op de verkeerde mensen. De braafste kinderen uit de klas zitten in de banken van de kerk en krijgen zelfs nu van de meester de volle laag.
De anti houding tegen gidsen snap ik niet. Eigenlijk verdienen gidsen een lintje, een rode krul in hun schrift en een grote strik van de leraar. Vind ik. Geen standje en priemende vinger van de gemeente.
Goede bevlogen gidsen kiezen namelijk niet voor troep en bagger. Ze willen geen stippelpatroon rode winkels in de stad, enge toeristenvallen en nepheid. Ze kiezen niet voor een stad waar timmerbedrijven moeten wijken voor luxe babyboom- appartementen vol mannen in hun penopauze crisis, met derde vrouw en een stoere motor voor de deur.
Goede gidsen houden en koesteren de stad en zijn de trotse boegbeelden van toeristisch Amsterdam. Wij adviseren en zorgen dat het hart en de ecomomie klopt. We laten de stad zien hoe ze is, was en gaat worden. We beschermen haar en willen kwaliteit.
Terug naar het nu. Het is bijna tijd om te tekenen. De hartelijke lady spreker van het PIC laat ons lachen tijdens haar speech. Ze is geweldig en zorgt dat we samen een liefde balade van Drukwerk zingen. De kerk galmt heerlijk mee.
Hee Amsterdam, ze zeggen dat je bent veranderd. Hee Amsterdam, je kan geen goed meer doen. Maar wie dat zegt die is geen Amsterdammer. Want Amsterdam, je bent nog net als toen.
Harry Slinger's worden hangen nog na tussen het bling bling hier in de kerk. Mooi! De woorden raken mij. Amsterdam is mijn grote liefde en zal niet veranderen. Ik kantel mijn gedachten gelijk op dat moment. Eigenlijk is het best wel mooi wat we hier samen doen. We tekenen en beloven dat we de stad beschermen tegen baggerbedrijven en graaiers. Ik sta op en ga tekenen. Ook beslis ik dat ik mij ga aansluiten bij de groep mensen die dit hebben bedacht.
Hup. Opstaan! De koek en koffie is op.Tijd om mijn handtekening te zetten. We schuifelen allemaal naar voren. De rij is gezellig. Het heeft wel iets van een trouwerij maar na deze belofte gaan we ieder ons eigen weg.
In de rij hartelijke mensen en ik ontmoet nieuwe vrienden. Wij delen de liefde voor de stad. Dat is een fijn idee.
Door de kerkdeuren loop ik door de stad van mijn hart en ga weer aan het werk. Hard aan de slag om als visitekaartje van de stad de stad nóg mooier te maken.
Amsterdam is lief.
Wauw mooi kunstproject! Sarah van Sonsbeeck. over bescherming.
