Ondanks griep kwamen mijn ouders toch naar ons toe.
Vaste lezers weten dat koken niet mijn sterke punt is. Iets lekkers koken voor mijn ouders is zenuwslopend (en nog nooit gelukt). Dan maar scoren met het decor: Bloemen op tafel? Kinderen blij? Huis toonbaar?
Pas toen ik mijn combinaties zag pruttellen op het fornuis, begreep ik dat ik een grote fout had gemaakt. Tomatensoep in combinatie met spaghetti met tomatenpuree; dat wordt weer geen beste beurt. Stiekem moffelde ik het voorgerecht weg. Ik had voor een weeshuis aan kaasjes en nootjes ingeslagen, dus honger zou er niet worden geleden.
Aan het einde van de lange, eenzame weg zag ik de silhouetten van mijn ouders verschijnen in het schemerlicht. Mijn struise Jordanese moeder met haar onafscheidelijke grote tas en mijn stille Italiaanse vader, die met een blik meer vertelt dan duizend woorden.
Blij dat ze er zijn, kunnen ze gelijk het koken overnemen.
DIT LIED SPECIAAL VOOR M"N VADEREN DEZE.
Reacties op Audixc3xabntie
Hahaha... heel erkenbaar! Als mijn ouders komen, zit ik al 2 dagen van te voren te stressen... Alsof ze anders niet van je houden... als je huis niet op orde is, of als je een chineesje gaat halen...! Ik kan dat gevoel (ook) niet uitschakelen.
Erik 16/03/2006 | 13:30 uur Tomatensoep met rode pasta, gelukkig heb je andere talenten. :D
Troost je, ik kan ook niet koken. ;)
@Anna-Maria: In jouw geval zou ik er niet voor kiezen om Italiaans te koken als mijn ouders langskwamen. Probeer bijv. eens Spaans, Grieks of Turks.
eddie 16/03/2006 | 19:49 uur
a-m. je bent nu superslank, dankzij de sportschool.
Wees maar blij, dat je de kookkunst niet helemaal meester bent, dat weerhoud je van buitensporge schranspartijen...!
Heeee, wat een prachtig lied met tekst voor vader Tonie!
Jolie 16/03/2006 | 21:40 uur <trekt een heel blond gezicht> Waarom mag dat niet samen? </blond gezicht> ;-)
Maar zonder gekheid, wij hebben nooit een voorgerecht ;)
@ Nirvana, mijn vader is niet erg avontuurlijk wat eten betreft.
@ Jolie dat is maar beter ook
