40 graden. Een half uur zoeken . Geen resultaat. Binnen een straal van 17 km vinden we maar twee schoenen . Niet van hetzelfde soort.
Tijdens het zoeken bestoken we de broers met vragen " Waar heb je die schoen dan uitgedaan", verwijten " Wat zijn jullie toch slordig" en opvoedkundige missers " Het is toch belachelijk, altijd weer hetzelfde liedje!".
Ik zie dat zelfs Alexander het nu te kwaad krijgt, en herinner mij mijn eigen zonden.
Boven in de huiskamer hoor ik de aankondiging van mijn favoriete programma: Spel zonder grenzen' .Met groot gevoel voor Italiaans drama, sleep ik mij huilend de trap op. " Ik zal het echt nooit meer doen papa."
Dan volgde vergeving en kon ik op twee landen wedden.( hoewel een rij huizen door mijn brandstichting bijna in vlammen was opgegaan)
Dan is een verloren schoen nog kinderspel.
Reacties op BEROUW
Jolie 03/07/2006 | 09:11 uur Ja, dit maakten wij vanochtend nog mee, "gaat Leora op blote voeten naar school? waar deed je ze uit toen je thuiskwam van fietsen-met-oma?" ;-)
Best stoer, bijna-brandstichting ;-) Gelukkig 'bijna...'!
Er schuilt dus een kleine pyromaan in Anna-Maria?
Het hoofd boven de schoen, dat zegt al genoeg... ;)
Hier hetzelfde gezeur en herkenning haha, dat gaat toch (bijna) overal hetzelfde ;-)
En toen zette mama ons ook nog op de foto....
Xiwel 05/07/2006 | 13:39 uur Doet me denken aan een verhaal van m'n ouders. Die waren binnenschipper. Mij oudere broer gooide wel eens iets overboord als een schoen, en dan smeet mijn moeder de andere schoen er achter aan. Simpele oplossing. ;-)
@ xiwel, ik vertelde je verhaal vandaag aan de kinderen toen we een binnenvaartschip voorbij voeren. Ze wisten niet of ze moesten lachen of huilen om je verhaal.
