Wat is mijn werk toch bijzonder en fantastisch!
Laatst verkeerde ik in het gezelschap van een dertienjarige en zijn vader. Beide kwamen uit NY en waren hier voor wat 'family-bonding'. Drie dagen lang hoorde ik regelmatig 'I love you so'. Vader was jong maar slecht ter been. Ik schatte zo in dat dit misschien wel een van de laatste reisjes samen zou kunnen zijn.
Ik heb een zwak voor Amerikanen.
De zoon moest van zijn vader tijdens deze reis leren op eigen benen te staan. Prompt verloor hij in Parijs zijn paspoort en vliegticket. In Amsterdam verloor hij zijn portemonee en werd hij zo ziek dat een antibiotica kuur hem er bovenop moest helpen.
Tijdens ons laatste avondmaal in PATA NEGRA liet de zoon zijn foto's zien van de afgelopen dagen; ontbijten met uitzicht op de paarden van de Hollandsche Manege, een hond in het ijs bij Broek in Waterland, samen in Volendammer kostuum, hoeden kopen op de Noordermarkt in Amsterdam, op de koffie bij mijn ouders op een woonboot en wiet roken in een Amsterdamse koffieshop.
Met tranen in de ogen namen we afscheid van elkaar. Ik hoop dat mijn zoons later net zo lief en grappig met hun vader omgaan.
