Vandaag moest ik in het Stedelijk Museum Amsterdam zijn. Moest.
Ik hou van kunst en ik hou van musea. De laatste tijd is er wat vreemds aan de hand. Het is moeilijker voor me om voluit dweperig te genieten. Die Matisse bijvoorbeeld... rijen dik staan de mensen in volle adoratie. Ik zie 'n over het paard getilde luiwammes die uit verveling een kunstje doet. Als dat kunstje niet lukt dan gooit hij het over een andere boeg. Eenmaal op leeftijd kiest hij een nieuwe passievolle wending in zijn kunst: het schilderen van mystieke vrouwen in al hun wilde vrijheid. Ouwe snoeperd.
Zijn laatste fase is de geniaalste... papiertjes knippen en plakken. Tuurlijk werd ik blij van die laatste fase...en ik niet alleen. Het was prachtig. Formaat, kleur. Elke zaal was een feest.
Maar om je de waarheid te zeggen werd ik net zo vrolijk van dit.
Heerlijkste ruimte in het Stedelijk Museum was de ruimte met onverwachte kunst. Ik mag niet teveel verklappen maar het was zo gaaf en verassend ( zie bovenstaand filmpje). Een project waarbij suppoosten de bezoeker verrassen. Onverwacht en rauw.
We zijn een tijdje blijven plakken om de dorpse en stedelijke Stedelijk-bezoeker te begluren. Hoe gaan ze om met het onverwachte?
Voorspelbaar.
Paniek, schamerig lachen, vluchtgedrag en negeren. Maar één keer ging een man mee in de gekte. Dat was natuurlijk een flamboyante vagebond met artistiek sikje (niet op film sorry)
Reactie bevestigde mijn theorie die ik al jaren geleden ontwikkelde na het lezen van de dagboek-fragmentenboek van Geert Mak.
Ken je dat boek? Deze dus. Ooggetuigen van de wereldgeschiedenis.
Superboek voor de meivakantie. In het kort-> dagboeken en resiverslagen . Gewone mensen maken plots iets ongewoons onbegrijpelijk groots mee. Iets dat een gebeurtenis is van landsbelang of zelfs wereldformaat. En dan? De reactie is hetzelfde... stabiel negeren, niet geloven en stilzitten.
Zal wel een beschermmechanisme in ons menselijke gedrag zijn. Blijf het onbegrijpelijk raar vinden.
Ter afsluiting dit. Ook een kunstwerk van dezelfde kunstenaar.. Blonde krullenbol lag pakweg een half uur face-down onderaan de trap voordat ik deze foto maakte. En iedereen liep gewoon voorbij! Hij had wel dood kunnen zijn.
RAAR! Wees altijd scherp mensen... niets is zo normaal als je hoopt.
