Gisternacht werd ik rond vijf uur wakker in de Alfa Romeo.
Ver van de bewoonde wereld hoorde ik de regen op de autohoes kletteren. Eindelijk buiten. Geen dikke muren, eindelijk weer adrenaline. Wat had ik dat vrije gevoel gemist. Ik las dinsdag over het autohotel in het Parool en wist gelijk dat het moest.
De onderdelen van dit kunstproject waren stuk voor stuk een uitdaging voor mij ; veganistisch eten, slapen op een matras met materiaal dat op het eiland voorhande is, Yoga ( na twee jaar zonder rekken/strekken) , een obscure plek aan de rand van de stad xc3xa9n de twee zoontjes mee.
....
Het werd een heerlijke herinnering.
Wat ik vooral zo geweldig heb gevonden was de onderlinge sfeer...idealistische mensen met gevoel voor kunst en onthaasten. Geen geduw, geen belang en geen compromis. Allemaal gevoelsmensen in een Piet Hein Eekhuis aan de taart gemaakt van zuurkool, kokos, rozijnen, zoete aardappel en miso.
Voor we rond tienen gingen slapen in de Alfa/ autohotelkamer kwam de directeur ( Evelien de Munck Mortier) met 'n vaasje vol perpermuntblaadjes, autodrop en een warm kruikje. Hier de film van AT5 ( wij zijn te zien bij de 36ste seconde)
