Boven in de huiskamer van mijn ouders is een geheime la vol verhalen.
Zondag was het weer eet-dag bij mijn ouders. Een lange tafel vol borden en gebaren. Net voor het aan tafel gaan, sloop ik naar boven om stiekem te loeren naar levens die ooit waren. Veel gezichten herken ik van de oude versie. Mooie hoofden waar verdriet en geluk nog geen sporen hebben achter gelaten.
Andere hoofden herken ik niet. Kan ook niet want ze zijn al lang verdwenen. Huisvrienden die niet meer kwamen, liefdes die doofden of een veel te jong gestorven opa.
Snel pak ik mijn camera en begin te schieten...rauw. Foto van foto. beneden klonk gemor. "Anna-Maria waar zit je? Kom je nog? ."
Deze foto's heb ik nu in ieder geval gevangen...eindelijk van mij.
