Ome Daaf is dood.
Hij vond het wel goed zo. Al dat gedoe met het spoelen van nieren. Hij deed er niet mee aan mee. En dat is iets waar je juist heel veel moed voor moet opbrengen...vind ik zelf. Een man van de oude stempel. Altijd goed voor een bulderlach, een kwinkslag of een woord dat net iets verder ging dan je hoopte.
Een vakman op het timmer gebied (de beroemde boekenkasten van boekhandel Athenaeum aan het spui zijn van hem) en een man die niet makkelijk was...zoals zoveel mensen bij mij in de familie. Het lijkt wel of de hele familie van mijn oma's kant behept is met het "vaatje buskruit-virus" inclusief kort lontje.
De crematie was daarom gedenkwaardig. Gezelligheid en motionele speeches met woorden als scrotum en neuken. Een lach en een traan. Zo hoort het ook. Laat ik het zo zeggen; " je had er bij moeten zijn om het te snappen...maar het paste wel allemaal bij de familie Heijt.
Om het wat beter te bedrijpen laat ik een telg uit dezelfde familie aan bod. De zus van...Mijn oma Dientje dus! Gisteren na een cabriorit zat ze nog even te mijmeren. Zit je goed op je stoel?
oma dientje over medialand in de zomer en al die miesgassers from annamariaheeftgelijk on Vimeo.
