Sinds november woon ik niet meer in het gehucht.
Deze week moest ik op visite bij m'n eigen, oude huis; stapels post ophalen. Gaf me toch wel een onrustig en eng gevoel. Dit was het moment van de waarheid. Ik, de aanstichter, zorgde ervoor dat mijn mannen huis en open haard verwisselde voor een onzeker bestaan. De tijdelijke woonboot en loods vol spullen wordt binnenkort een ( alweer) tijdelijk huis.
We lieten een villa achter en kozen voor avontuur. Wat zou mijn hart zeggen na dit bezoek?
Het was duidelijk; mijn hart juigde toen ik gas gaf richting de plek onder de rook van Amsterdam. Dan maar geen ligbadje, open haard, slagboom, prestige, ruimte en groen.
LIEVER LUCHT!
