De trein gaat elke dag n beetje langzamer. Het evenementenseizoen heeft bijna rust.
Gisteren de eerste dag onbevangen genieten. Even geen moeten, geen zwaard boven het hoofd. Geen honderden mensen die op me wachten. Eindelijk hoor ik de vogels.
Het was ook een raar jaar tot nu toe.
Nieuw leven, nieuw kantoor, nieuw huis, zeven dagen per week aan het werk,Vier nieuwe mensen op kantoor en Edward die plots een baan erbij nam.
Het zwaarst was de pijn om de kinderen zo weinig te zien.
Ik wist dat er altijd iemand was die ze met liefde een nachtkus gaf en ze vasthield als ze hard waren gevallen. Maar dat maakt het niet minder erg. Dat viel dus erg tegen, ondanks het succes van dit nieuwe avontuur. De keuze was nu eenmaal een vliegende start met z'n tweexc3xabnen xc3xadk kon niet van die trein afspringen.
Nog een paar nachtjes en dan ga ik naar 'het zwarte voeten kamp" met de jongens. kan niet wachten.