En hoe beleefde jij het HAZESgevoel vorig jaar?
Mijn zus heeft een cafe in de Westerstraat. (Jordaan). Overbodig te zeggen dat men flink gepikeerd was toen ik andere muziek op wilde opzetten. "We draaien hem al drie dagen" zei mijn zus geschrokken.
Weken na de begrafenis vroeg ik steevast aan mensen die ik rondleidde om hun vinger op te steken wanneer ze voor de televisie hadden gehuild. De uitkomst: in iedere groep/ op
ieder niveau had men bijna unaniem een traantje gelaten. Behalve een groep, vrouwelijke onderneemsters, die het allemaal maar niets vonden Of was dat stoerigheid?
Zelf vond ik het geweldig uit te leggen aan buitenlandse bezoekers waarom iedereen in diepe rouw was en dan triomfantelijk de foto van Hazes met tatoo te laten zien. Verbaasde blikken in de ogen. Mijn moeder heeft veel weg van Hazes. Ook zij heeft een aparte visie op het laatste vaarwel " Stop maar een worst in mijn kont en gooi me voor de honden" Ben benieuwd welke muziek ze daarbij in gedachten heeft.
