Verheugde me zo op het nest.
Drie dagen van huis. Een congres met veel spektakel en alles ging goed. De hunkering in het hart stilde ik soms door op de weblog naar filmpjes van de familie te kijken, zonder geluid.
Zo van een afstand zag ik het licht en bezag de wereld thuis onder een vergrootglas...bijna perfect. Nog maar een paar ruwe puntjes om op te poetsen. We zijn er bijna, je kent het liedje wel. Eenmaal thuis loopt de ballon leeg. Donkere wolken pakken zich samen en ik verander in een mijnenveld.
Desmond Morris zal er wel weer een verklaring voor hebben...ik ben alleen maar moe en mijn hart voelt leeg. Soms is elke woord te veel. Was het maar vast Bakkum-tijd.
Focus Anna-Maria...focus!
