Voor het slapen gaan ga ik de laaste tijd mee op reis met Desmond Morris.
In zijn boek ben ik even de reiziger. Ik laat me uitknijpen en meeslepen door gidsen. Verbaas me over de mens en zijn gedrag. Ga soms met mijn vriend David Attenborough op onderzoek uit of heb een goed gesprek met Marlon Brando.
Een heerlijk reisboek. Ik hou van Desmond. Zijn scherpte, zijn kijk op de onhandige mens en zijn enthousiaste manier om open deuren in te trappen. Hij helpt me vaak in barre tijden wanneer ik de wereld niet meer snap.
Deze truuk is heel handig bij een confrontatie met mensen met een negatieve inslag;
Morris beschrijft een woedende patserproleet in Malta . De man is boos, heel boos. Het schip van Morris was iets te hard de haven in gevaren, waardoor het drijvende paleisje van de Patser begon te deinen. Glazen gin kletterden op het dek.
Morris nam de proef op de som en beantwoorde de woede met alle lichaamskenmerken van ' kruiperigheid'. Afhangende ledematen, zenuwachtig gefriemel van de handen, schrik in de ogen, zachte zwakke breekbare stem en een lichte kromming in het lichaam. Om het plaatje compleet te maken maakte hij onwillekeurige bewegingen richting z'n gezicht.
Bingo! Succes gegarandeerd. Patser weet zich geen raad en komt zelfs met een verontschuldiging.
De woede beklijft niet en verdwijnt. Effectiever dan welke Krauthammertheorie of robbertje vechten dan ook.
(Bijwerking is wel dat je daarna zin hebt om zelf iemand in elkaar te rossen, maar dat is bijzaak)
