Haar eerste foto.
Als ik haar gezicht zo bekijk is ze niet veel anders nu. Tien of vierentachtig. Haar ogen kijken net zo scherp de wereld in. Ze lust iedereen rauw. Net als nu. Vroeg wijs, jong oud.
Veel geld was er niet. Zeker niet voor een foto....er moesten hongerige magen worden gestild. Niet xc3xa9xc3xa9n, maar wel twaalf. Exc3xa9n minuut voor de flits viel de laatste knoop van haar jas, xc3xa9xc3xa9n jaar na de flits stierf haar Mama.
Er was geen pardon.Ze moest van school... zorgen voor Gerrit de huishoudelijkste van het stel, Nelis die altijd de baas speelde, Fatty die het einde van de oorlog niet haalde en stierf in het kamp, hardwerkende Rinus, Kick het feestnummer, Daaf de lachebek van de familie, Evert de Fred Schuit look-a-like, Jan die altijd een vrije jongen bleef, Herman de studiebol en kleine Rie die nooit haar moeder leerde kennen maar zelf de liefst moeder van de hele wereld werd.
Ze was de middelste maar werd plots de ruggengraat. En ze had zo graag Engels willen leren op school.
Oma Dientje uit Amsterdam over de Tweede Wereldoorlog op " het Blauwe Zand " from
annamariaheeftgelijk on
Vimeo.
Reacties op MIJN OMA OVER DE OORLOG OP HET BLAUWE ZAND IN AMSTERDAM NOORD.
mack 12/01/2008 | 00:07 uur Ik heb je een mailtje gestuurd en je reactie aangepast want wie heeft er nu een teen in z'n maag?
mack 12/01/2008 | 12:02 uur Ik had hem via het mailformulier van web-log verstuurd. Dus ik kan hem niet nog een keer versturen. Er staat nu een kind aan mij te trekken dat hij naar beneden wil dus ik zal nog wel even kijken dit weekend.
ork 12/01/2008 | 15:16 uur
dan was er ook nog jopie altijd vriendelijk voor iedereen en altijd in voor een geintje
weet je nog als jullie gingen kaarten
Jolie 12/01/2008 | 21:33 uur Mooie foto en mooi filmpje... (krijg meteen heimwee.. ;})
Rosalie zit ook te genieten van die "andewe Oma" zoals ze het filmpje omschrijft... "Konijn.." dat is dikke pret hier.. ;-)
kMoet de link maar naar Edwins moeder sturen, die heeft ook zo'n moeder (96 meen ik..)
Mensen zoals zij hebben goud betekend in de oorlog en niet alleen voor hun eigen gezin... Toevallig hadden we 't vanavond nog over de impact die W.O.II nog steeds heeft, generaties verder zelfs... m'n moeder heeft de oorlog als (jong)kind ook bewust meegemaakt en geeft van haar emoties en ervaringen ook aan mij weer 't e.e.a. door. Goed dat er nog steeds mensen hun verhaal kunnen vertellen!
Ik heb helaas nooit de kans gehad om de verhalen van mijn oma op te nemen. Een heel ander leven, een ander tijdperk.
