De storm bonkt hardnekkig op deur, maar we doen nog niet open.
De countdown is gestopt; er komen vele extra nachtjes piekeren bij...dus ook de vliegende start van het nieuwe bedrijf laat op zich wachten. Inmiddels praat ik aan het einde van de dag met dubbele tong van vermoeidheid en ben ik gisteren spontaan mijn pincode vergeten. Kom er nog steeds niet op.
Ik heb weet dat er binnenkort veel gaat veranderen. Persoonlijk en zakelijk. Ik koester daarom deze tijd tussen eb en vloed.
Gisteravond samen naar de film. Edward en ik. Vroeger heel normaal, nu een bijzonderheid. Genieten van elkaars stem en gedachten. We kennen elkaar al zolang en toch lijkt het nog maar pas geleden dat ik hem tegenkwam. Het is windstil en we zitten veilig in het oog van de orkaan.
