Een leven lang zat ik op een trap van een rondvaartboot.
De mensen keken naar mij en naar Amsterdam. Ik keek naar Amsterdam en naar de mensen.
Niets is zo leuk als naar mensen kijken, vandaar misschien mijn fascinatie voor logland. De log-verhalen zeggen vaak sneller de waarheid dan de maskers van het dagelijkse leven.
In de andere wereld moet je dingen combineren: Spreken mond, ogen en lijf dezelfde taal? Hoor ik die persoon iets beweren of is het een echo van de mening van iemand anders?
Soms zie je als buitenstaander dingen die de persoon zelf nog onder ogen moet komen. Stellen die een uur lang heftig hun best doen om tijdens de rondvaart geen oogcontact te hebben. Mensen die al jaren uitgepraat zijn. mensen waarbij het hele lichaam uitschreeuwt: "Ik wil niet bij jou zijn!"
Tijdens de paasbrunch zag ik weer zo'n wankel stel. Hij onderuit gezakt. Dikke nek, driftig bezig zijn territorium zo groot mogelijk te maken. Zij een kleurig vogeltje. Armen tijdens het theedrinken tegen het lijf gedrukt. Het liefst maakte ze zichzelf onzichtbaar. 2 Uur lang bromde hij soms een opmerking terwijl hij in het luchtledige keek. Zij verschool zich achter haar kopje en sprak zachtjes en instemmend.
Martin Simek zei het treffend zaterdagavond tijdens het radio-interview met Guzman. "Des te meer je, jezelf opoffert des te meer er op je gescheten wordt".
Mee eens?
Reacties op RELATIE
Erik 18/04/2006 | 00:15 uur Ik snap niet dat sommige stellen bij elkaar blijven. Uit elkaar gaan valt niet mee maar er is tenminste weer een licht aan het einde van de tunnel.
Je lijkt de "rijdende (varende) rechter" wel... Valt het om zwaarwichtige beslissingen voor anderen nemen, de knoop door te hakken voor zij die volgens jou niet bij mekaar passen, mee, vraag ik me dan af. Of wil jij een wereldje zoals alleen JIJ hem graag ziet en MOETEN de anderen dan maar worden xc3xa9n zijn zoals jij wil dat ze zijn/worden of zich gedragen? Tja, dxc3xa1n is er maar xc3xa9xc3xa9n oplossing: NEEM DE LEIDING en bepaal eenieders gedrag. Of... gun jezelf DE MACHT om te oordelen en te veroordelen en dicteer "onze" maatschappij "jouw" wet. En nu zal ik je zeggen waarom ik hierop reageer. Gisteren zat ik ook ergens, en zag ik ook een "stelletje" waarvan ik dacht; djeses dat past niet meer samen, die zouden er goed aan doen te scheiden. Toen ik per toeval, even maar, met de dame sprak, hoorde ik van haar dat haar zusje (28 jaar oud, dat is jong hxc3xa8) drie weken eerder aan kanker gestorven was. Maar dat was nog lang niet alles, geen week later dan dat het zusje van die mevrouw gestorven was, kreeg ook haar man te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Ze konden zoal het verdriet niet aan, nu dxc3xa1t nog erbij zei ze... Het vrouwtje had volgens mij, net als haar man trouwens, helemaal gxc3xa9xc3xa9n reden om feestelijk smoelen te trekken van blijdschap... Ik ben blij dat ik HUN verhaal gehoord heb, want, en DAT zou ik pas spijtig gevonden hebben, ik zou me bezondigd hebben aan VOOROORDELEN & OORDELEN waarvan ik niet eens BEGREEP waar ze hun bestaansrecht vandaan (zouden) halen. Met andere woorden: IK BEN GOD NIET !!! ... Jij wel ???
@ Eufrasieke zelfs dan moet je toch iets van het leven maken. Ik spreek niet over droevige , treurige gezichten. Maar over verveelde, zelfs agressieve gezichten. Zoiets moet je, je niet laten overkomen in een relatie. Het leven is te kort!
Helemaal mee eens. Er woont een stel een paar deuren verder waarvan ik me afvraag wat daar de bindende factor nog is.Die mensen vergiftigen hun eigen leven.
Je was toch alleen je huis aan het metamorfoseren....
of ben je in een melancholieke bui!?
Dat melancholieke komt met vlagen wilgengebroed. Nee de metamorfose blijft beperkt tot het huis. Edward is nog niet aan vervanging toe ;)
Pak van mijn hart, en dat t hier van kleur verschiet heeft verder ook geen diepere betekenis? :)
Vond dit wat stoerder...toch?
Xiwel 19/04/2006 | 01:04 uur Ach, iemand kan zijn/haar daggie niet hebben. Je hebt waarschijnlijk niet de mogelijkheid om ze een week later weer te zien als alles OK is. Ik heb een tijdje op een helpdesk gewerkt. Als er iets misging belde de een na de ander op met "hij doet 't niet :(". Bij de 5de krijg je zin om te schreeuwen: "Ja dat weet ik nu wel hoor, hou eens op met dat gezeur, er wordt aan gewerkt!" Maar ja, al die mensen die belden hadden niets met elkaar te maken, dus hield ik me maar in.
mack 19/04/2006 | 20:13 uur Zo...Verfje?
@ Xiwel natuurlijk is er soms een druppel die je iets minder gezellig in de omgang maakt. Maar dit was een eng psychologisch spel.
