Puur

Mijn vader Antonio Giannattasio voordat naar Nederland kwam om te werken als lasser bij de ADM.

Kippenvel. Gisteren kwam ik dit tegen op internet:

De Spaghettiflat

Deze documentaire laat de sfeer van een flat herleven door de verhalen van de eerste Italiaanse bewoners en van hun kinderen.

In de wijk Poelenburg bij Zaandam staat een grijs gebouw van vier verdiepingen, met kleine balkons en een speeltuin ernaast. Uiterlijk oogt dit gebouw niet als een plek waar mensen naar kunnen verlangen, waar mensen aan gehecht kunnen raken. Maar dit gebouw is de Spaghettiflat, waar 40 jaar geleden de eerste Italianen bij toeval begonnen aan de bouw van een Little Italy, midden in de polder.

Hier kwamen de meeste Italianen terecht die bij de scheepswerf ADM in Amsterdam Noord werkten. Zij woonden naast en onder elkaar als in een Italiaanse volksbuurt. Pepe, Savastano, Russo, Giannattasio, Convertito, Fausto waren de namen op de naamplaatjes bij de deur van de flat. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat galmden Italiaanse kreten in de traphuizen. In de flat rook het naar pasta, basilicum en vers gezette espresso. In deze flat werd in de jaren zeventig en tachtig een tweede generatie Italianen geboren en opgevoed volgens de Italiaanse moraal en de leefpatronen uit de jaren vijftig.

Plots kwam het verleden als een vloedgolf op mij af.