Ze kijkt me met haar mooie ogen aan. Of ik Frans spreek?
Ik knik maar snap het gelijk.
Te dichtbij, de ogen te groot, te hulpeloos van lijf.
Ik moet haar geloven, de overschrijving van de bank is niet gelukt, paniek, help.
Laf wijs ik naar het hotel achter mij.
Een strompel in haar loop en een kwade roofdieren blik.
Ik ben niet meer belangrijk.
Reacties op SCHIJN
marieke 27/09/2006 | 01:24 uur
Anna Maria,
Ik kom zomaar toevallig op jouw weblog terecht en sta versteld...
Waarvan?
Nou van bovenstaand gedicht dat je schreef:
27 september "Schijn"
Wat onuitsprekelijk mooi is het.
Mijn gedachten zijn er zelfs van gaan... 'stotteren'
Dank je wel. groeten,
marieke oja, wat bedoel je met
zin of onzin?
@ Marieke wat een lieve woorden. Gisteren heb ik voor het slapen gaan met een zwaar vermoeid hoofd deze gedachte opgeschreven. Zin of onzin slaat op mijzelf. Is het zin of onzin dat het me raakt, dat ik vind dat ik een verschil moet maken voor haar, dat ik me rot voel dat ze wegloopt zonder dat ik haar heb geholpen.
Jolie 27/09/2006 | 10:11 uur Junks (excusez le mot) zijn gewoon vreselijke acteurs, en je dan nog een schuldgevoel na geven ook! Ik heb ook *altijd* medelijden hoor, maar je moet jezelf ook beschermen.
Dat is heel mooi geschreven Mooie log Corrie
ork 27/09/2006 | 12:49 uur
tante annie ik weet al zal je nooit meer wat geven je hebt genoeg gedaan wat stakkers betreft weet je nog die kerst zij wilden geen eten maar geld
Rob 27/09/2006 | 19:11 uur
Wat was ik goed vermomd...........
