.
Het was knisperkoud, blauwe lucht met flarden wolken. Amsterdam was van mij.
Gisteren slenterde ik door mijn lievelingstad. Eindelijk mijn eigen tempo. Geen toeristen of kinderen die me saboteren. Gewoon onbevangen stilstaan of juist lekker de pas erin.
Op het Max Eeuweplein het bekende tafereel. Alleen maar mannen die staan te peinsen bij een groot formaat schaakspel. Zijn vrouwen dommer, minder geduldig of gunnen die zichzelf geen onschuldig tijdverdrijf als schaken?
Het feit dat ik zo geniet van een zeldzaam dagje lopen in eigen tempo is het antwoord.
