Dit is geen gewone tas.
Dit is de tovertas van mijn moeder.
Als ik aan mijn moeder denk dan zie ik haar onmiskenbare silhouet voor me. Peuk, hoog haar en een veel te grote tas onder de arm. Klatergoud en tijgerprint. Een mond die alleen overtroffen wordt in grootte door haar hart. Een rots in de branding. Messcherp en ijzersterk.
Door de jaren heen is het haar en de tas van vorm verandert. Maar de magie blijft. Noem iets op en ze tovert het uit haar tas. Duimstok, schaar, pillen,poeders of naald en draad nodig? Alles zit erin.
Het zou me niet verbazen als er op een dag een rose konijn tevoorschijn komt.
Rond de kerst was het schrikken. Ze kreeg een Tia zonder Maria. Ik hoorde het pas na een paar dagen. Elke dag gaat ze nu op weg naar haar "werkhuis" ; de sportschool. Ik ben zo trots op haar. Geen kop in het zand maar de vijand te lijf, letterlijk. Geen broodje kroket onderweg, maar een nieuwe tovertas-truuk: Bij Arthur's voetbalwedstrijd toverde ze een klein plastic zakje met gezonde boterhammen tevoorschijn...mijn stoere moeder.
