4 februari 2014
In alle vroegte wakker en auto inladen. Vandaag naar Utrecht. De Harry Potter stad. Lijkt wel of ik niets anders doe dan tassen en kratten van de ene plek naar de andere slepen.
Tuurlijk stond ik voor de verkeerde woonboot. Moest eerst gymspullen naar klasgenoot jongste brengen. Na flink aanbellen zag ik een warrig hoofd en warrige hond. Het was net acht uur. Zo maak je geen vrienden in het dorp hier.
Kantoor Puur Utrecht. Leuk! Verse nieuwe stagiaires. Ik hou van jong en sappig. Als je nieuw bent dan zie je scherper de wereld zoals ze werkelijk is. En dat is handig.
Nikki had pops voor ons. Eigen maaksels. Mooi handig bakje Nikki!
Melvin en Isa in da house! Ik werd een beetje hebberig van de ketting van stagiaire Isa. Powerfull stuff.
Absorberen en leren. Uren luisteren en schrijven. Over de geschreven én omgeschreven regels tijdens je stage. Gelukkig was er cassis en warme chocolademelk. Eind juni zijn Isa en Melvin stukken wijzer. Dat is het mooie van stage lopen. Je komt erachter of events echt je drang is..of juist GRUWELIJK!
Beetje trieste mokkende mok vandaag. Gelukkig liet ik me niet meeslepen. Ik bleef trouw aan mijn mail, mijn telefoontjes, mijn team en mijn plannen!
Tijd. Met een ommetje liep ik naar de auto. Het was nog steeds helder. Flink veel durfallen vandaag zonder jas.
En durfallen alleen op de fiets.
Snoeien en participeren.
Ja! Gisteren geen dame met hoed tegen gekomen. Telt deze dubbel? Nationaliteit was Italiaans.
Een blije etaleuse in een hoedenzaak.
Nou? Dit telt wel heel erg dubbel toch? Dol op hoeden. Waarom? Denk maar aan de kers in de van der Valk appelmoes...maakt alles een stuk vrolijker! Hoeden ook!
Vraag van deze leuke dame; "Je gaat hem toch niet namaken?" Het was haar eigen creatie. Mooi!
Echt...bijna rook ik de lente vandaag. Bijna...
Hele leuke meneer met spetterende outfit.
Ik keek naar de letters. Pas nu zie ik de blik. Brrrrrrrrrr....
Tik, tik, tik...
Boekhandel de Slegte op de Oudegracht gaat maar niet dood. Viel me op dat er vooral dwangmatige verzamelaars rondliepen. Mensen met te weinig tijd en teveel letters in hun huis.
Arbeid.
Levensgevaarlijk. Onwetenden. Wit! Altijd op wit!
Bijna bij auto.
Zie ik daar zomaar een van de leukste mensen op aarde! Kunstenares Lia Laimbock. Krachtig, optimistisch en leuk. Net als haar schilderijen!
Dit was haar wandelpartner. Een echte uitvinder. Maakt bijvoorbeeld robots die bouillonblokjes inpakken. Nou...dat is iets waar ik heel blij van kan worden tijdens het opschrijven. Zie je het voor je? Wikkeldewikkeldewikkel...
Pluis.
Auto in en Zoefffff. Tja. En toen ging het mis. Technische storing in tunnel. Alle auto's rond Utrecht stonden klem. Gelukkig kon ik nu dit gevlochtenmandjegebouw op de foto te nemen. Twee uur lang vast! Zonde van mijn tijd en leven!
Tussenstop bij een triest winkelcentrum op Kanaleneiland. Overal overlevers van het niet zo makkelijke soort.
Geitenkaassalade. Ik hou van alleen eten. Hapje, werken, nadenken, hap, weer wat opschrijven, slok thee weer een hap. En dan met volle maag weer de file in.
Thuis. Zo blij. Gelijk open haard aan en stom getetter van de tv uit. Radio aan en oude foto's kijken. Blonde god heeft vier weken geleden oude foto's naar de huiskamer gesleept...maar ik had geen rust en lust. Nu was het precies wat ik nodig had.
Mijn basis.
Mijn Bulgaars Roemeense Sinti tijd. Zoon moest hier erg om lachen.
Mijn te keurige tijd. "Wat lijk je op je vader" hoorde ik van Blonde god. Is waar.
Trots op jongste. Fotografieverslag helemaal alleen gemaakt. En hij vond het geweldig om te doen. Daar ben ik nog het meest gelukkig over.
Einde dag. Einde plog.
Morgen weer een dag, morgen weer een plog!
