Natuurlijk kwam ik ze op de Zeedijk tegen. Ik moest kiezen.
Of verder eten met stokjes uit mijn wok-bakje...of mijn camera pakken en die blozende wangen en zachte blik met jullie delen. Nou, daar is de foto dan. Wat zijn ze jong! Die middelste is bijna een kopie van mijn negenjarige Arthur.
Met een brok in mijn keel liep ik in de nacht weer verder en dacht na over grenzen, oorlog en oneerlijkheid. Dicht bij me stopte Edward en ik sprong achterop de motor. Richting vuurwerk, richting zoons met blozende wangen en zachte blik.
