Natuurlijk vond ik mijn oude nxc3xa9t op het moment dat ik de dure nieuwe afhaalde bij de brillenboer.
Maar anders had ik dit plaatje gemist. Broers zijn nu negen en tien. Zelfde schoenmaat, zelfde trots. Bij het tien minuten gesprek kreeg oudste het stempel rechtvaardig en macho. Goede eigenschappen voor een kwart Italiaan. Jongste bleef een raadsel voor de meester. "Hij is een tovenaar." Met een minimum aan inspanning en concentratie toch scoren. Komt me allemaal bekend voor.
"Is dat niet heel vermoeiend?" vroeg ik met tegenzin aan de leraar. "Welnee, hij heeft een groot gevoel voor humor."
Dat is zijn grote geluk...en dat van mijn blonde God.
