Zo jammer...
Elke avond sla ik met pijn in mijn hart de bladzijden om. Nog pakweg een week en dan ben ik niet meer een moedige jongen met bliksemvormig litteken. Praat ik niet meer met de basstem van Hagrid. En mag ik niet meer lange stiltes laten vallen of hardop gillen tijdens erge en duistere stukken tekst. Alles is eindig. Zoons en ik zijn bezig met de laatste honderd pagina's van de laatste Harry Potter. De relieken van de dood dus.
Wat zal ik die momenten missen. Jarenlang strijden we al samen tegen het kwaad. In zomervakanties soms voorleesmarathons van vier of vijf uur. Bij kaarslicht natuurlijk. Ik ben zo dol op Potter en J.K. Rowling. Potterboeken leerden mijn jongens woorden als huiswerk en bruusk (komt elke 10 pagina's voor). En wat nog fantastischer is... door de boeken kon ik scherper vertellen over zwaktes van grote mensen en de vluchtigheid van goede bedoelingen.
IJdelheid, vooringenomenheid, racisme, angst, hebberigheid...We hebben de in zeven boeken alles doorgenomen. Zelf zal ik de humor en Dahl-achtige gewiekstheid missen. Nog een dag of acht en dan is alles over. Gelukkig hebben we nog de echte wereld met een Malfidus die de macht wil grijpen en die een pesthekel heeft aan modderbloedjes.
Dit is geweldig. Pas op! Alleen klikken als je net als ik mesjogge van Harry Potter bent. (heb dit geluid al vier dagen in mijn hoofd en kan alle stemmen nadoen)
O, wat mooi. Er is ook een nerd versie.
En voor de ADHD'ers onder ons ... De snelle versie klik hier
